Gevonden geluk

Dit oude IKEA-poppenbedje (DUKTIG) kwam ik tegen op straat, aan de kant gezet tussen het afval; Vies, versleten en vergeten. Met twee boodschappentassen in mijn hand liep ik erlangs en dacht: wat zonde… hier kan vast iemand nog iets leuks mee doen. En toen dacht ik: waarom eigenlijk niet ik?

Ik heb geen kinderen, dus wat moest ik met een poppenbedje? Toch nam ik het mee. Na een middag schuren en schoonmaken begon het al te leven. Ik schilderde het met oudroze krijtverf van Rust-Oleum – een mooie matte tint (al viel de kleur me iets tegen, hier vind je de verf die ik gebruikte).

Van oude overhemden naaide ik hoes voor het matrasje en maakte ik de kussentjes en een dekbed. Alles met wat ik nog in huis had.

Een vergeten bedje, wat restjes stof en een beetje liefde; meer had het niet nodig om weer te mogen stralen.